i powodzi. Zebrano więc lud (colligitur populus), aby przez wyrocznię zbadać wolę bogów co do zamierzonej ofiary. Kładą włócznię, stąpa koń i za bożym zrządzeniem stawia najpierw [tę] nogę, która przeznacza do życia (ponitur lancea, calcat equus, pedem vite deputatum nutu Dei preponit). Modli się brat ustami, błogosławi ręką. Kapłan wyroczni uznaje, że to bóg chrześcijan usiadł na końskim grzbiecie i tak prowadzi nogę konia, aby ją pierwszą postawił. Dlatego należy przetrzeć grzbiet konia, aby ten bóg spadł (Ariolus deum christianorum equi dorso insidere et pedem equi ad preponendum movere asserit, et ob hoc equi dorsum tergendum, quo deus elabatur). Gdy