do strzelistości bata, do stangreta, i w ogóle do ludzi nie<br>takich jak my, i nie do zwykłych powszednich dni, lecz do tych okazji<br>weselnych, kiedy to podniecenie ludzi udziela się także koniom, i może<br>taki też wydawał mu się świat, a tymczasem chłopski wóz wymaga pokory<br>od zwierzęcia i wyrozumienia równego człowieczemu.<br> Cóż to był jednak za koń! Kiedy patrzę teraz na te marne resztki<br>rodzaju, konie nie-konie, raczej ich cienie, odarte ze wszystkich<br>swoich blasków, nawet z przywiązania ludzkiego, i spełniające już tylko<br>ostatnie, codzienne posługi, jakby w przeczuciu swojego bliskiego<br>kresu, myślę sobie, że przyjdzie czas, a