ale i rozumu. To roztropne, mądre paktowanie ze zwycięzcami, bo w końcu do tego musi dojść... i Kościół to ceni, może nawet więcej. Ale do tego trzeba bardziej niż siebie kochać swoją owczarnię.<br>- Ty jesteś katolikiem? - spytał Istvan.<br>- Jakby ci to powiedzieć - zakłopotał się - tak z całą szczerością: byłem. Można wyrzekać się, a to za nami się wlecze, tradycja, przyzwyczajenia, niemal magiczne gesty... Ale zachowałem nadzieję, że sam problem istnieje - wydmuchał dym w sufit. - Przydałoby się, żeby jednak był. Odpycha się te myśli, nie ma na nie czasu. Robimy wszystko, żeby natarczywy głos zagłuszyć.<br>- A więc dopiero po śmierci? - szepnął czujnie Istvan