W maleńkim pokoiku, w którym załatwiał wszystkie swoje sprawy, miał tylko stół i krzesła, jakie spotykało się w najuboższych zajazdach. Kiedy po raz pierwszy spotkał mojego odźwiernego, ukłonił mu się w pas i przedstawił się: "Oto jestem Suworow, do twych usług". Taki był ten człowiek, który naprzeciw okien mego pałacu wyrżnął ludność Pragi! Ponieważ znał mnie od dawna, powiedział mi bez obsłonek: Wojny z Francją nie da się uniknąć, a mnie wezmą na dowódcę". Potem wtajemniczył mnie w szczegóły planu ogromnych jatek, jakie zamierzał urządzić. Chciał, żebym zjadł z nim obiad, lecz to nie odpowiadało mi w najmniejszym stopniu. Wycofałem się