jak jest pięknie! Po niebie lata kilka ptaków. Dookoła smród śmieci i czegoś nieokreślonego. Łeb i kręgosłup bolą jak diabli. Tak zwane perspektywy są wyjątkowo marne, ale niech jakiś głąb powie mi, że nie warto żyć!<br>Chłopak zwany Piotrem przebiera za mną nogami, wzbijając przy tym tumany kurzu, ziemia zdążyła wyschnąć od wczorajszej ulewy. W kupie śmieci przy drodze leży mój telefon komórkowy. Ma lekko pękniętą obudowę, ale działa. Dresowcy nie potrafili go uruchomić - wprowadziłem do niego kod dostępu - i go wyrzucili. Dzwonię do mieszkania Jolki Kusal, dalej ciebie nie ma.<br>Niedaleko jest pętla tramwajowa. O tej porze wagony są puste