uczelni - najstarszym polskim uniwersytecie, i nagle okazało się, że wygrał. I to wygrał bezapelacyjnie. Ich małość zaistniała w pełnym świetle jego triumfu i majestatu. Bił ich na głowę nie tylko cnotą: wyśmialiby go, że prawiczek, nie zna prawdziwego życia, rozmodleniec. Nie, znokautował ich także jako intelektualista: okazało się, że zna wyśmienicie kilka języków i jest naprawdę wcieleniem wszystkiego, co najlepsze w naszej tradycji literackiej. Oto proste - jak w pysk strzelił - drogi prowadziły od Kochanowskiego, Mickiewicza, Słowackiego, Norwida ku niemu - ku Karolowi Wojtyle. Tamci przyrządzali te wszystkie smaczki, jakieś tam czarnoleskie tropy, wileńskie korzenie, kresowe magie, a on po prostu okazał się