Raz nawet udało mi się zaciągnąć przyjaciela pod restaurację obklejoną znaczkami kart, ledwo je Roszko jednak zobaczył, natychmiast zaparł się przy wejściu.<br>- Tam nie jem - powiedział z mocą. - Czuję, czuję, że chyba mam tu alergię. Aaaapsik.<br>To tyle w kwestii negocjacji. Kolacja, którą potem zjedliśmy w innym przytulnym miejscu, była wyśmienicie płatna gotówką.<br>- Lubię to miejsce - ucieszył kelnera Roszko. - Tak, bardzo je lubię.<br>Wieczorem najlepsza z żon poszła pożyczyć od sąsiadki szklankę cukru - zabrakło nam pieniędzy w sklepie. Długo w noc zastanawiałem się, jak rozwiązać problem. O północy natchnęła mnie złota myśl: Roszka nie zmienię, ale mogę zmienić świat wokół Roszka