i jeszywa uczyła go nie kryć się przed antysemitami. Wrócił z Maroka z ciężką astmą i leżał w żydowskim szpitalu w Bratysławie, gdzie pielęgniarką była nasza mama.<br><br>Mój brat Hajim i ja przyszliśmy na świat w tym szpitalu i chodziliśmy w Bratysławie do przedszkola. Dzwonek u drzwi był tam za wysoko, więc Hajim podsadzał mnie, a ja naciskałam. Odbierał nas najmłodszy wujek, Wili, który mnie nosił na karku, a ja trzymałam go za grzywę jak konia. Miał jasne i proste włosy, jak wszyscy ze strony mamy. Ojciec i jego bracia mieli czarne i kędzierzawe. Mama i jej zamężne siostry nosiły na