które nastąpiły w niecały rok później, rok pełen przedziwnych, bo niezrozumiałych i nieczytelnych dla mnie podchodów. Gdyby Moni była jakimś ohydztwem! Ha, wtedy wszystko byłoby łatwiejsze. Szybciej jakieś wewnętrzne receptory ostrzegłyby mnie przed zbliżającym się niebezpieczeństwem, zerwałbym znajomość bez jakichś specjalnych pretekstów, zresztą moje ciało zbuntowałoby się mocno i wysłało wystarczająco zniechęcający sygnał w jej kierunku. Ale niestety, nie wiadomo zupełnie, dlaczego Monika, która była piękną dziewczyną, najładniejszą na całej socjologii, i mogła mieć, i miała zresztą, wszystkich facetów, jakich chciała, uwzięła się na mnie. Dostrzegła we mnie wewnętrzne światło - mówiła mi to w czasie jednej z tych sesji, które miały