jak myślał bohater, zanim zakładając ów czerwony sweter rozpoczął ten okres życia, który mógł zamazać wszystko to co zdarzyło mu się poprzednio. Ale prawdę mówiąc są to pretensje mniej istotne wobec faktu, że autorka wytrzymała, potrafiła przekazać prawdę bohatera i doprowadziła do opublikowania. To jest i już pozostanie na stałe wystarczającym dla autorki tytułem do chwały. <br>Ten bohater jest antybohaterski mała powiedzieć, że programowo: biologicznie jakby. Mdły i śmieszny wydaje się przy tym anglosaski styl na heroizm powściągliwy, czasem maskowany przekleństwami. Albo łaciński pacyfizm ostro wojujący o to, że przynajmniej całować i popijać niż stracić życie i zdrowie dla zbiorowych fanaberii