widzieć?!" - <br> O mało nie powiedział: "Drogo nazarejczycy płacą z oglądanie mojej osoby". <br>Obudził się w nim dawny czujny Szaweł. Prawie zapomniał o chorobie. Poczuł się <br>jak pies, który przypadkowo trafił na podniecający ślad. Usiadł na posłaniu. <br>Usta skrzywił mu porywczy grymas. "Gdzież ten nazarejczyk? Niech wejdzie..."<br> Nasłuchiwał. Trzy dni ślepoty wysubtelniły jego słuch. Przybyły szedł od drzwi. <br>Powiedział głosem, który zdawał się drżeć: "Pokój niech będzie temu domowi przez <br>Pana naszego Jezusa Chrystusa". Jak to dziwnie brzmiało! Zbliżył się do posłania <br>Pawła, ten zaś nasłuchiwał jego stąpań drżąc cały. Przyciskał dłoń do piersi. <br>Nieznajomy zatrzymał się o krok od posłania. Milczał