Skandynawii śladami swych poprzedników - św. Ansgara, św. Rimberta i Unniego. Odradził mu to duński król Swen Estridsen, dowodząc, że większy pożytek wyniknie z misji prowadzonej przez ludzi bardziej zbliżonych kulturowo i językowo do Skandynawów niż przez Niemców. Prawidłowość tę wykorzystał zresztą już św. Ansgar. Przekonany, Adalbert zajął się tym gorliwiej wyświęcaniem biskupów misyjnych: Adalwarda młodszego dla Sigtuny (1064-1070/71), skąd go jednak wypędzono, gdyż Szwedzi nie życzyli sobie biskupa w takiej bliskości (ok. 20 km od Starej Uppsali), a także Azilina - dla Skary (1064 - nie objął on urzędu, gdyż mimo wysyłanych poselstw nie odważył się wyruszyć do Skandynawii). Adalbert wyświęcił