Lidki i na próbę pocałował jeden z nich delikatnie, a potem przeniósł język w spojenie między palcem wskazującym i środkowym. Przynajmniej to jedno, ten słony dotyk, było dzisiaj pewne. Czuł, że potrafi wyprowadzić dziewczynę, która przy nim stała, z powrotem na powietrze. Zabrać ją gdzieś daleko, w artystyczne zaułki nie wyszczerbionej żadnymi bombami Zachodniej Europy, do jakiejś Holandii albo w końcu, niech już będzie, Anglii, zabrać do domu z jasnymi meblami z Habitatu czy Ikei, domu z dużą kuchnią, gdzie będą jeść dużo sałaty i wąchać hinduskie trociczki zamiast kiblowego smrodu tutejszych papierosów bez filtra. To jedno było proste: wystarczyło teraz