Strumienie deszczu przyjemnie<br>oblewały rozpalone ciała. Niebezpieczeństwo powiększało się z każdą<br>chwilą, ponieważ stan wody wzrastał z zastraszającą prędkością.<br> - A niech to...! - zaklął bosman przekrzykując szum wody. - Nie zdążymy<br>się wydostać z parowu!<br> - Spróbujmy wspiąć się na wzgórze - doradził Tomek.<br> Ściany parowu były bardzo strome, a ciemność nie pozwalała na<br>wyszukanie odpowiedniego miejsca. Woda sięgała już Tomkowi do pasa. W<br>końcu bosman znalazł łagodniejszy stok. Najpierw pomógł Tomkowi wspiąć<br>się w bezpieczne miejsce, a potem pomyślał o sobie. Teraz rzucił siodła<br>na ziemię. Usiadłszy przy Tomku, zapytał:<br> - No i co, panie Strzelecki? Rozsychaliśmy się bez wody jak stare<br>beczki, a teraz