pominąć religijności Anny Kotarskiej i jej aktywnego udziału w życiu Kościoła, którego nakazy starała się spełniać z naddatkiem: miłuj bliźniego twego więcej niż siebie samego. Jednakże nigdy nie demonstrowała swych przekonań, dyskretna i tolerancyjna. Jeśli niekiedy dostrzegała wśród nas zło, zawiść, intrygi - jak to niemal wszędzie się zdarza - umiała je wytknąć, w taki sposób jednak, że zyskiwała szacunek a nawet przyjaźń skarconego.<br>Nie było też w niej nic ze zgrzebnej mniszki. Głowa zawsze jak gdyby prosto od fryzjera, delikatny makijaż, pełna prostoty elegancja czyniły ją "wdzięczną ku &lt;orig&gt;wejźrzeniu&lt;/orig&gt;". &lt;page nr=275&gt;<br>Jej przeszło 25 lat życia złączonych z losami Biblioteki Narodowej to także szmat