przypisywanych innym, do identyfikacji bądź konfrontacji z pewnym uogólnionym, syntetycznym obrazem innych (por. szersze interpretacje grup odniesienia normatywnego w terminach interakcjonizmu symbolicznego - Urry, 1973: 1-26). Abstrahowanie od tej tradycji teoretycznej przy rozważaniach na temat grup odniesienia nie tylko zuboża, ale też izoluje tę problematykę, czyniąc z tego pojęcia zagadkowy wytrych, który pasuje do wielu stwierdzonych empirycznie sytuacji, ale ich nie wyjaśnia. W świetle wspomnianych koncepcji pewną naiwnością jest mechaniczne rozróżnianie grup odniesienia normatywnego i porównawczego jako niewiele mających ze sobą wspólnego pojęć (jak to czyni np. Kelley, 1947). Najistotniejszy staje się całościowy proces kształtowania - poprzez społeczne interakcje jednostki - pewnej matrycy