wiosek.<br>To tylko przykłady, do których powrócimy i które pomnożymy w odpowiednich rozdziałach. Dorzućmy do tego jeszcze dedykacje dzieł. Trudno nieraz wyraźnie odpowiedzieć, czy przypisanie pisarskiego trudu było aktem przyjaźni, przymówką o poparcie czy podziękowaniem za dar, urząd lub tytuł. Ale nie to jest najważniejsze i najbardziej interesujące, lecz fakt wytworzenia się i silnego działania w życiu literackim osobowych więzi.<br>Uczony czy artysta średniowieczny był człowiekiem korporacji, a jego dzieło - tworem, za którym on, autor, mógł czy nawet powinien się ukryć. Renesansowy mecenat indywidualny nie był bezinteresowny. I nie w tym rzecz, że ktoś dawał i ktoś brał, bo można by na