się do dokładnego określania wzajemnego położenia gwiazd na sferze niebieskiej.<br>Hipparch, żyjący w II wieku p.n.e. i pracujący na wyspie Rodos oraz w Aleksandrii (gdzie dwa wieki wcześniej powstały Elementy Euklidesa, najsłynniejszy podręcznik wszech czasów), tropił na przykład gwiezdne trójkąty równoramienne. Prowadził również na niebie linie prostopadłe:<br>&lt;gap&gt;<br>oraz wytyczał równoległe:<br>&lt;gap&gt;<br><br>Wydaje się, że motorem poszukiwań Hipparcha była potrzeba zrozumienia zjawiska precesji. Dzisiaj zjawisko to określamy jako powolny, jednostajny obrót osi Ziemi wokół kierunku prostopadłego do płaszczyzny okołosłonecznej orbity Ziemi (Czytelników zainteresowanych dokładniejszym omówieniem dynamicznej strony precesji zachęcam do przestudiowania ramki na stronach 70-72). Starożytny astronom patrzył na precesję