czerwone, czarne i niebieskie na białym tle służyły do wyrobu bielizny pościelowej, w ciemniejszych barwach na spódnice. Kraciastymi nakrywano także łóżka. Łowickie "nospy" wyróżniała typowa dla tego regionu kolorystyka. Tkaniny z grubszej wełny, najczęściej czerwonozielone, tkano na Mazowszu i Podlasiu. Nazywano je "sukiennymi dywanami", "kilimkami", a na Kurpiach "buronkami". <br>Tkaniny wzbogacone przetykaniem lub tkaniem "przez deskę" dawały efekt zwany "koziołkami" bądź "kuloskami". Zbudowane z drobnych, kolorowych kostek, wykorzystywano na Mazowszu na bieliznę pościelową i stołową. Służyły do celów dekoracyjnych, przykrywano nimi łóżka. Zwano je płachtami, kilimami, kapami, półdywanami, dywanami, gdzieniegdzie także radziuszkami i buronkami. Jednakże określenie dywan oznaczało tkaninę o wełnianej