miała w czubie,<br>pojęła, że zrobiła faux pas,<br>nie chcąc więc zrażać sobie chłopa,<br>rzekła z prostotą: Tak, to lubię!<br>Bądź pan tak dobry, filozofie,<br>i usiądź przy mnie tu, na sofie!<br>Zadała tym niezłego szyku.<br><br>Kiedy szła z Levym do mieszkania,<br>mówiła czule: Ty karliku,<br>odwiedzić mi cię skromność wzbrania,<br>lecz trudno, pójdę, gdy dasz słowo,<br>że mnie nie będziesz napastował!<br><br>W mieszkaniu zaś - sromotna klapa.<br>Stoss, chcąc odsunąć bólu chwilę,<br>zdejmuje termos włoski z półki:<br>że niby będzie parzył kawę,<br>do kuchni idzie żreć pigułki.<br>Parzenie ciągnie się bez granic.<br>Stoss, czując, że to wszystko na nic,<br>na rozpaczliwy