się złu. Z tego punktu widzenia decyzja podjęcia czynnej walki - przyłączenia się do spisku oficerów - nabiera dodatkowej treści. W sytuacji, gdy niemożliwa stała się walka za pomocą słowa (w roku 1940 zakazano Bonhoefferowi publicznych wystąpień), gdy, co więcej, przestała ona wystarczać w obliczu narastającej grozy Systemu - Bonhoeffer raz jeszcze porzuca względne bezpieczeństwo pracy teologiczno-duszpasterskiej (odizolowane od świata seminarium w Finkenwalde), rezygnuje zarówno z dosłownej jak i z "wewnętrznej" emigracji i podejmuje decyzję, od której nie było już odwrotu. Nie chodziło tu już bowiem tylko o ten aspekt "tradycyjnego" heroizmu, heroizmu "pierwszego wymiaru", jakim było narażenie życia. Przyłączenie się do spisku