towarzyszenie organowe, <br>charakterystyczne dla tego typu towarzyszeń XX-wiecznych.<br> Praktykę alternatim z wersami opracowanymi chorałowo (naprzemiennie), przeznaczonymi <br>do wykonania przez Soprany wraz z towarzyszeniem organowym, stosuje ponadto <br>Miazga w częściach Gloria i Credo swoich dwóch mszy ­ Missa in honorem S. Vincentii <br>Pallotti (1957) oraz Missa pacifica (1957). W pierwszej jako wzorce wykorzystuje <br>Gloria z XV mszy Dominator Deus i Credo III, w drugiej zaś ­ Gloria IV (z ambrozjańską <br>wersją chorału) i Credo I.<br> Wersy opracowane niechorałowo w wymienionych mszach Chlondowskiego i Miazgi <br>są komponowane na zasadzie raczej zróżnicowania (urozmaicenia) fakturalnego <br>i wyrazowego niż kontrastu. Odmiennie niż Chlondowski i Miazga posługuje się