WERPACHOWSKI 1989).<br>Wiele roślin klonalnych może, dzięki swej budowie (licznym rozgałęzieniom), lepiej wykorzystać zasoby środowiska niż rośliny nieklonalne. Adaptacja architektury u wielu roślin klonalnych obejmuje charakterystyczne rozprzestrzenianie wegetatywne przez specjalne rozgałęzienie i ich wzrost (Ryc. 2.34), a tym samym proces ten decyduje o pomnażaniu wegetatywnym roślin (CAIN 1990).<br>Z wzorcem wzrostu roślin klonalnych (pomnażanie jednostek strukturalnych) jest związany wzorzec rozmnażania wegetatywnego (Tab.2.13). Rozrastanie się wszerz organizmów klonalnych wskutek pomnażania różnego typu rozgałęzień jest traktowane jako rozmnażanie wegetatywne (Ryc. 2.29, 2.30, 2.31, 2.32). U wielu gatunków roślin zielnych i niektórych drzew ten sposób rozmnażania wegetatywnego