zaspokojenia określonych potrzeb, osiągnięcia celów i spełnienia wymagań. Interpretację doskonałości wzorca można odnosić do uwarunkowań teoretycznie dopuszczalnych (wzorce idealne), praktycznie osiągalnych (wzorce realne) lub racjonalnie uzasadnionych (wzorce racjonalne). Stąd wynika relatywizm i zmienność wzorców (względna doskonałość). Zasadniczo, proces tworzenia wzorca polega na doborze zestawu najkorzystniejszych cech oraz ich stanów.<br>Dysponowanie wzorcem w procesie wartościowania jakości przedmiotu umożliwia określenie zbieżności (dystansu, odległości) w wielowymiarowej przestrzeni jakości, a następnie wykorzystanie tej wielkości do formułowania funkcji wartościujących (analitycznych i syntetycznej). Zasadniczym zadaniem wzorców jest, poza pełnieniem roli układu odniesienia w procesach wartościowania, wyznaczanie kierunków doskonalenia jakości przedmiotów sztucznych.<br>Warto zwrócić uwagę na zjawisko relatywizacji