artykulacyjnych w miarę mówienia. Mowa jest zanikająca, z objawami pogarszania się artykulacji w czasie, charakterystycznym dla dysartrii opuszkowej. Stan ten powstaje na skutek wyczerpywania się zdolności przekazywania bodźców od nerwu do mięśnia.<br>W diagnostyce tej istotne znaczenie ma ustalenie fizjologicznych wzorców akustycznych dla osób bez zaburzeń mowy typu nerwowego oraz wzorców charakterystycznych dla wymienionych wyżej stanów patologicznych. Pierwszym warunkiem do opracowania takich wzorców jest ustalenie określonych tekstów wypowiedzi sygnałów diagnostycznych. Powinny to być teksty zawierające, w zasadzie wszystkie grupy głosek, tzn.: samogłoski, głoski szumowe, dźwięczne, zwarto-trące i wybuchowe. Przykładem takiego tekstu może być zdanie oznajmiające, stosowane w badaniach w Katedrze