A potem przeczytasz mi twój wierszyk, kuzynie.<br>&lt;page nr=126&gt; KUZYN<br>&lt;hi rend="italic"&gt;nie wstając&lt;/&gt;<br>Dobrze. Tylko nie wiem, czy wybrnę. Jeszcze parę zdań mi zostało.<br>&lt;hi rend="italic"&gt;Aneta z dziewczynkami&lt;/&gt; &lt;foreign lang="eng"&gt;exit&lt;/&gt;.<br>SCENA PIĄTA<br>&lt;hi rend="italic"&gt;Ci bez Anety i dziewczynek. Po chwili z dworku słychać ćwiczenia na fortepianie: "Schule der Gela:ufigkeit" Czernego&lt;/&gt;<br>NIBEK<br>Czyż to nie jest wzruszające? Te moje dwa aniołki? Jakież cudowne będą z nich kobiety! Muszę pracować jak wół, aby dać im to, na co zasługują. Takich dzieci nie ma w całej okolicy. Aż po samą Warszawę nic pan podobnego nie znajdzie. To są czyste duszyczki, zamknięte w jakichś mgiełkach z eteru, panie Kozdroń. Ja