wokół bohatera przestrzeni nieskończonej, jego w nią wtopienia, symbiozy, coraz głębszego przenikania się światów. Kończące dramat samobójstwo było także elementem owego przenikania człowieka ku ogromowi wszechświata. Manfred we wszystkich scenach dramatu stoi pośród najdalej na ziemi osiągalnej przestrzeni, jest to tło jedyne dla jego wewnętrznych przeżyć.<br>W Dziadach próba walki z Bogiem, dla której tło stanowi obraz wszechświata, została skoncentrowana w jednej scenie - umiejscowionej w celi, więc obraz kosmosu powstaje bez pomocy dekoracji; dla czytelnika nie tak wielka to różnica, ale dla widza - ogromna. Wokół Manfreda roztaczała się przestrzeń kosmiczna; wokół osadzonego w celi Konrada widz musi ją sobie samodzielnie wyobrazić, bez