Najpierw prolog konfliktów podskórnych między mocarstwami. Potem paroksyzm lata 1914 r., następnie nowy wymiar wojny: przestrzeń, materiał, ciało, psychika, społeczeństwo masowe i tylko gdzieś z boku decydenci, którzy z otwartymi oczyma nie wiedzieli, co robią. I wreszcie państwo i naród, nowe pojęcie suwerenności i samostanowienia. To w centrum, a gdzieś z boku niemal niezauważone zniknięcie secesyjnego świata cesarskich pióropuszy i krynolin: śmierć Franciszka Józefa w Austrii (jak tam się nazywał ten chwilowy figurant po nim? Ach, prawda, Karol!), obalenie Romanowych w Piotrogrodzie i abdykacja Wilhelma w Berlinie. Pięć lat wcześniej - w 1913 r. - oklaskiwani i podziwiani, świętowali 300-lecie Romanowych i stulecie