zbiorem szlachetnych ale nazbyt oczywistych moralistycznych komunałów. Trzeba więc spełnić jeszcze jeden warunek. Artysta-moralista musi mieć po prostu duże poczucie humoru.<br> "Poczucie humoru" służy mi w tym miejscu jako stenograficzny skrót dla oznaczenia wielu rzeczy naraz: od zdolności do rozumienia stanowisk i motywacji innych ludzi aż po umiejętność spojrzenia z boku na samego siebie i niebrania siebie nazbyt serio. Tylko tak rozumiane poczucie humoru jest w stanie ustrzec artystę przed chronicznym zesztywnieniem moralnego kręgosłupa, przypadłością (nader często nękającą artystów w społeczeństwach zniewolonych), z którą można żyć, ale z którą nie da się na przykład tańczyć; pozwala ona na zachowanie imponująco wyprostowanej