wzrok na doktora i nagle jasno zdał sobie sprawę, że mu zazdrości. Kategorie rozumowania tego człowieka znajdowały się całkowicie poza zasięgiem Redingowego pojmowania. Nigdy nie byłby w stanie położyć się i zasnąć w takiej sytuacji. Ten facet był szalony - albo to z Danielem było coś nie tak. Niemniej zazdrościł mu z całej duszy. <br>Jeszcze pięć, dziesięć minut, kilka milionów kropel więcej - i poderwał się, wypadł na korytarz, wyjął telefon. Szepnął:<br>- Voestleven. <br>Przez długi czas się nie zgłaszała. Wyszedł na tyły budynku; po prawej miał cmentarz, po lewej zachwaszczony stok schodzący do samej dżungli. Deszcz rozbijał się pół metra przed jego stopami. <br>- Słucham. <br>- Reding