i miasta objawiło się natychmiast również tutaj. Wprawdzie czułyśmy wyższość tych dzieci poruszających się z rutyną, wchodzących bezczelnie do sklepów, dzieci, które kupowały, obstalowywały, wymieniały, krytykowały, żądały, wychodziły nie dziękując. Imponowały nam, ale były dla nas czymś wrogim i mąciły naszą radość i harmonijny nastrój. Jeśli ktoś dorastał na wsi, z dala od miasta, już przez całe życie towarzyszy mu coś z tego przeciwieństwa, choćby całe późniejsze życie spędził w mieście. Dziś jeszcze, nieważne, czy są to dzieci z miasta, dorosłe dziewczyny i kobiety, uczniowie, subiekci sklepowi czy w ogóle mężczyźni, jeśli traktują innych ludzi z niedbałą pewnością siebie, niejako "mimochodem", z