się rozstawać z rodziną. Wie, że tylko jego wszechwładne ramię zapewnia im bezpieczeństwo.<br> Kalias zabiera wystruganego ostatnio orła, który rusza skrzydłami po pociągnięciu za sznurek, i Heraklesa o kanciastych, twardych rysach przypominających Spartaka i powolnym krokiem idzie do namiotów kobiecych.<br>Dziś dzień odpoczynku w marszu, jutro ruszą pod Rzym.<br>Już z daleka widzi żółtą chlamidę matki i czerwone peplum żony Spartaka. Stoją przed namiotem i z ożywieniem rozmawiają. Zaprzyjaźniły się ostatnio, od czasu choroby chłopców, i jedna bez drugiej żyć nie może. Sara kręci się obok nich. Jakie szczęście, że matka i Sara nie chorowały! Jeszcze teraz Kalias wzdycha z ulgą, gdy