na niemiecki. W tym języku zaczęła nas przedstawiać Szwajcarowi, który - jak to już zresztą zaznaczyłem - prezentował się bardzo sympatycznie. Był szczupłym blondynem lat około trzydziestu pięciu, wyglądał na wysportowanego, zadowolonego z siebie człowieka, nie mającego wielkich kłopotów i odnoszącego się do świata z wielką życzliwością &lt;page nr=86&gt;.<br> Zbliżając się do nas, już z daleka uśmiechał się przyjaźnie. Natomiast Zenobia od razu ujawniła swój wstrętny charakter. Najlepiej świadczył o tym sposób, w jaki dokonała prezentacji:<br>- Oto jest panna Hilda, Niemka, którą, jak powiada stugębna miejscowa plotka, sprowadziła do Jasienia chęć rozwiązania zagadki tajemniczej szachownicy i odnalezienia pamiętnika grafa von Haubitz.<br>- A tak, tak, wiem, czytałem