współczesnego teatru absurdalnego, teatru z żelazną logicznością natrząsającego się z logiki. Można uważać to co robił za gatunek bardzo tani i niezmiernie wyrafinowany, sięgający szczytów bezinteresowności artystycznej. W końcu wpada się w sieci nierozwiązalnego dylematu: rozrywka czy coś więcej, a jeśli coś więcej, to co?<br>Dlatego bezpieczniej jest nie schodzić z gruntu czysto teatralnego. Feydeau poza teatrem zresztą niczym się nie interesował. Teatr był dla niego równoważnikiem świata pewnie już od tego czasu, gdy jako aktor-amator występował w salonie pani Armand Caillavet, podchwytując słowa z ust gorliwego suflera-amatora, Marcela Prousta.<br>Sztuka teatralna Feydeau gra dwoma walorami. Jeden z nich to