śmierci w ogóle, a koncepcją własnej śmierci w szczególności, koncepcją, która mogłaby usprawiedliwiać podjęty wybór. W niniejszym eseju podejmuję próbę wyeksplikowania i sprecyzowania momentów najbardziej charakterystycznych dla tej właśnie koncepcji śmierci. Nie chodzi zatem o interpretację całego czynu, rozwiązującego problem zła i śmierci, lecz o samą koncepcję śmierci, stanowiącą jeden z korzeni owego czynu. Zjawia się ona jako intencjonalne założenie faktu śmierci Jezusa, stawiając nas tym samym w obliczu szczególnego przypadku filozofii śmierci samą śmiercią pisanej.<br>Zanim jednak będę mógł dotknąć tego zagadnienia, trzeba mi przedstawić w ogólnym zarysie szereg spraw związanych z filozofią śmierci w ogóle. Najpierw kilka uwag porządkujących terminologię