niecodziennymi.<br>Zapadał zmierzch. Za oknem na piaszczystym polu pomiędzy blokami a plantem kolejowym chłopcy okręcali dookoła głów uwiązane na drutach dziurawe puszki, pełne rozżarzonych węgielków. Pole pokryte było złotymi kręgami.<br>- Oni tak co dzień kręcą te ogniki - mówiła "Dorota".<br>Nie wiadomo po co.<br>- Żegnają dzień - powiedział Jurek. "Dorota" popatrzyła nań z namysłem. Od dłuższego czasu nie mogła sprecyzować swojego sądu o nim. Początkowo rzecz wydawała się prosta.<br>Kiedy miała wziąć pistolet na szkolenie, wsunął jej broń szorstko do ręki, warknął: "Nabity, zabezpieczony. W razie czego odciągnij kurek i wal". Ubrany był zwyczajnie, na spodniach zakrzepły brązowe łzy kleju. Na nogach drewniaki. Robotnik