już znaleźć w sobie postaci, którą grałam przedtem. Próbuje się wtedy oszukiwać siebie i publiczność, ale widzów przychodzi coraz mniej i mniej. Widowni okłamać się nie da. Dziś, kiedy czuję, że postać zaczyna umierać, staram się po prostu, żeby sztuka jak najprędzej zeszła z afisza.<br>Na drugim biegunie jest nieporównywalna z niczym radość, kiedy gram rolę, którą naprawdę lubię. Tak było z Gizelą z "Dwojga na huśtawce", Ritą z "Edukacji Rity", tak jest z Shirley Valentine. Obyczaje, ludzkie tęsknoty, kobiety, mężczyźni, samotność, zwyczajne życie - to mi przychodzi bez najmniejszego wysiłku. Reżyserował "Dwoje na huśtawce" Andrzej Wajda, robiliśmy tę sztukę z kilkuletnim opóźnieniem