wystąpienie członka krakowskiego okręgu, artysty i krytyka stefana Poppa. Obok krytycznej oceny sztuki, zawierało krytyczne stwierdzenia dotyczące społecznej sytuacji twórczości, dominowały zaś w nim wezwania do zmiany obecnego stanu rzeczy, w którym plastyce grozi izolacja od szerokich kręgów odbiorców i w konsekwencji upadek jej społecznego autorytetu, Trudno byłoby relacjonować ten z pasją wypowiedziany głos. Miałem okazję uważnie przeczytać tekst przemówienia, pamiętam dobrze żywą reakcję zebranych, którzy często przerywali je oklaskami. Znamienną cechą treści przemówienia były nie tyle wypowiedziane racje. Jak mi się zdaje, żywy rezonans przemówienie zawdzięczało zarówno temu, że dotyczyło kwestii niewątpliwie ważkich, swobodzie sformułowań umożliwiającej dowolność odczytywania, jak i żarliwej