jak Kubaczka, w Kącie.<br>Ale Paweł orzekł, że nie mam racji, że on ma nosa i że my stąd z pustymi kieszeniami nie wyjedziemy. No i mnie też zaczęła świtać nadzieja. Dawno nie widziałem takiej trawy, choć koszeniem i zarabianiem na trawie zajmowałem się całe życie. We wsi nazywali mnie z tego powodu: Tomasz Kosa, choć po prawdzie inaczej miałem na nazwisko. Nawet ludzie, którzy dopiero pierwszy raz mnie oglądali, mówili:<br>- Ty to masz ręce stworzone chyba do kosy.<br>No i co miałem im gadać. Pewnie było tak naprawdę.<br>Wzięliśmy się do pracy. Paweł zbijał bąki. Zdaje się, że ze wszystkiego, co robił