zatwierdziły status organizacji ratowniczej w dniu 29 października 1909 r., który to dzień należy uważać za dzień założenia Pogotowia. Początki Pogotowia były trudne, "zrąb" organizacji tworzyło 12 ratowników stałych, pierwszym Naczelnikiem został Mariusz Zaruski, jego zastępcą Klemens Bachleda. Zaruski kilkakrotnie proponował Klimkowi objęcie kierownictwa Pogotowia, ale Bachleda odmówił. Zaruski pisał z żalem, że do Pogotowia nie garnęli się taternicy "z wybitniejszych zamiejscowych zapisało się zaledwie kilku... ich pomoc była sporadyczna i dowolna, przychodzili kiedy chcieli i odchodzili tak samo". Zaruski napisał regulamin Straży Ratunkowej, którą zorganizował na sposób wojskowy: Bezwzględny posłuch był jej podstawą. W Straży Ratunkowej obowiązuje posłuch wojskowy, nie wolno