sprawiło, że stracili głos. W milczeniu, wytrzeszczonymi oczami patrzyli na rozpłomienioną Barbarę, a zdumienie na ich twarzach przeistaczało się powoli w podziw, uwielbienie i zachwyt.<br>Pierwszy oprzytomniał Janusz. Posiadanie narzeczonej, której uroda dorównywała niemal urodzie Barbary, uodporniło go już przeciwko potędze damskich wdzięków.<br>- Myśl sama w sobie jest niezła - powiedział z zapałem. - Tylko skąd mamy wiedzieć, który to pociąg? Też trzeba by stróżować...<br>- Jeździć wszystkimi - zaproponował Lesio. - Możemy się zmieniać.<br>- Nonsens - powiedziała stanowczo Barbara i usiadła na swoim miejscu. - Ja wiem, co mówię. Istnieją wyjątkowe udogodnienia. Mam kuzynkę.<br>- I ta kuzynka będzie jeździć? - zainteresował się Karolek.<br>- Półgłówek - powiedziała Barbara niecierpliwie. - Ta kuzynka