w operacyjnej zobaczyła dyrektora, który znowu siedział w kącie przy oknie. Twarz w masce pochylił na piersi, ręce w świeżych rękawiczkach opadłszy zwisały nad kaflową posadzką Był zgarbiony i oto wydał się siostrze podobny do dziecka. Nie starczyło jej odwagi podejść do niego. Cofając się tyłem, cicho, na palcach wyszła za drzwi. Zresztą nie miałaby nawet czasu zamienić z nim dwóch słów. W tej samej bowiem chwili siostra przełożona krzyknęła z drugiej sali: "Śpi!" i chirurg Tamten podskoczył na krzesełku, jak gdyby była w nim ukryta sprężyna, i człapiąc kaloszami, prawie przebiegł do operacyjnej.<br>Na stole wzdymał się potworny, zdeformowany brzuch chorego