po czym Adaś zaczął mówić:<br>- Niech pan profesor będzie taki dobry i pójdzie zobaczyć, czy kto nie śpi? We wszystkich oknach ciemno, ale trzeba być ostrożnym.<br>- Nie rozumiem, o co idzie, ale pójdę. Dziwne rzeczy, dziwne rzeczy!<br>Jak białe widmo w długiej koszuli, tak długiej jak opowieści o duchach, zniknął za drzwiami.<br>Obaj chłopcy oczekiwali jego powrotu.<br>- Czemu panna Wanda przez cały dzień płakała? - spytał Staszek szeptem.<br>- Skąd ja mogę wiedzieć?<br>- Śliczna dziewczyna... - szeptał Burski rozmarzony. - Staszek! Ja...<br>- Nie kończ! Rozumiem... Byłbym ostatnia małpa... Cicho! Pan profesor powraca...<br>Biały duch, tym się od zawodowego ducha różniący, że nie kłapał zębami i nie