ofiarowała Ojcu w okresie narzeczeństwa. Stopniowo zebrałam niemal wszystkie tomy wydania zbiorowego dzieł wszystkich. Wzrastałam licząc i porównując wiek i dokonania Fryderyka z moimi i myśląc o nim tak często. Początkiem oczywiście były dziecięce Polonezy, których uczył mnie mój pierwszy nauczyciel muzyki pan Marian Kaszuba. Długo tłumaczył mi, że jestem za młoda na inne kompozycje Chopina, a ja po kryjomu próbowałam czytać owe mazurki, tak jak małe dziecko podskubujące wielkanocne mazurki zauroczone ich wzorzystością i barwnością. I zaczęłam je grać jeszcze w szkole podstawowej, będąc chyba w klasie siódmej. Ustąpił moim prośbom kochany nauczyciel. Zamiast poczuć pełnię radości płakałam nie mogąc zrozumieć