1949 roku. Pierwsze zajęcia odbywały się w salkach prywatnego domu przy ul. Długiej. Działały dwie sekcje - techniczna i harcerstwo. Zbawienny dla ośrodka okazał się pomysł ówczesnych władz partyjnych, by delegacja nowotarskich notabli z PZPR-u pojechała do Warszawy z prośbą o przeznaczenie jakiegoś budynku na siedzibę Domu Harcerza. Pieniądze na zaadoptowanie byłego więzienia znalazły się z nadwyżek odbudowy stolicy. Ministrowie postawili nowotarżanom tylko jeden warunek. W budynku musi być zachowana cela, w której więziony był Lenin.<br><br>&lt;tit&gt;Kibel rewolucjonisty&lt;/&gt;<br><br>Dom Harcerza został oddany do użytku zgodnie z planem. Partia nie szczędziła też pieniędzy na jego wyposażenie. Zgodnie z obietnicą, otwarto też celę