kopertę, czyta łapczywie, dzieli się wiadomościami, które prócz niego nikogo nie interesują, a potem częstuje cukierkami lub czymś takim i już do końca dnia jest wesół, ożywiony i dla wszystkich życzliwy.<br>A właśnie z Roullotem było inaczej i to mnie zdumiało. Otóż gdy odbierałem pocztę, ujrzałem kopertę z pieczątką Lyonu, zaadresowaną do Roullota. Wziąłem ten list i pobiegłem czym prędzej, by mu go oddać, ale Roullot przyjął go obojętnie (choć przez ułamek sekundy zrobił gest, jakby chciał go błyskawicznie otworzyć) i wsadził go do kieszeni. Po południu widziałem ten list na jego łóżku wciąż nie rozpieczętowany: to samo wieczorem. Dopiero na