co nie ma stałych cech. Wyraźnie odróżniali też 'pustkę jednostronną' (antytezę bytu) od 'prawdziwej pustki' (negacji zarówno afirmacji, jak i negacji). Taka 'prawdziwa pustka' nie może zostać uprzedmiotowiona, nie może być więc traktowana jako przedmiot poznania. <br>'Oświecenie' nie może zostać osiągnięte jako rezultat określonych technik, gdyż <br>wtedy staje się przedmiotem zabiegów podmiotu - nie zostaje przekroczony <br>dualizm podmiotu i przedmiotu poznania. Zmiana perspektywy postrzegania <br>rzeczywistości może nastąpić tylko wtedy, gdy podmiot przestaje dążyć do <br>uprzedmiotowiania wszystkiego. Początkowo mistrzowie zen stosowali spontanicznie <br>katalizatory 'oświecenia', o czym świadczy praktyka 'dziwnych słów <br>i niepojętych czynów'. Mistrz zen nie może wywołać 'oświecenia' ucznia, ale <br>potrafi stworzyć