czasów więziennych zaszedł już tak daleko, że gotów byłem przyznać w duchu rację bezkompromisowej Renacie, ale nie myślałem powiedzieć tego głośno. Zresztą za nic nie chciałem, żeby ojciec Renaty stracił swe wysokie stanowisko.<br>- Może on ma rację? - zapytałem. - Chyba trochę zna się na polityce? Może go zostawią.<br>- Jesteś prowokator, Jasiu! - żachnęła się Renata. - Mnie wcale nie zależy na tym, żeby stary zachował swój stołek! Byłaby to moja osobista klęska polityczna i moralna.<br>- A szacunek dla ojca? A rodzinna solidarność?<br>- Mój stary uważa swojego ojca za matoła, bo dziadek nie rozumie nowych czasów: powtarza z głupim uporem, że białe jest białe, a czarne