Typ tekstu: Książka
Autor: red. Gomulicka Barbara
Tytuł: Pisarze polskiego oświecenia
Rok: 1996
Autor: red. Gomulicka Barbara
Tytuł: Pisarze polskiego oświecenia
Rok: 1996
sportretowane środowisko kosmopolityczne oraz patriotyczne domy Sołtyków i starego podkanclerzego Joachima Litawora Chreptowicza. Dramatyczne wydarzenia polityczne tych lat nie interesują Hoffmanowej.
Karolina – jako bohaterka charakterologicznie jest prawie statyczna: idealny wzór dobrej córki, wiernej i oddanej żony i matki. Byłaby nudna i monotonna, ponieważ łatwo można przewidzieć jej reakcje i zachowania. Istotnym novum, które wzbogaca książkę i postać jest dziennik-notatnik bohaterki wkomponowany w narrację. Intymne zwierzenia nieszczęśliwej kobiety, nie chcianej i niekochanej przez męża, podane – jak zwykle u Hoffmanowej – powściągliwie, bez egzaltacji i czułej maniery – wzruszają. Tę umiejętność oddania doznań psychicznych kobiety ujawniła Hoffmanowa już w Dzienniku
Karolina – jako bohaterka charakterologicznie jest prawie statyczna: idealny wzór dobrej córki, wiernej i oddanej żony i matki. Byłaby nudna i monotonna, ponieważ łatwo można przewidzieć jej reakcje i zachowania. Istotnym novum, które wzbogaca książkę i postać jest dziennik-notatnik bohaterki wkomponowany w narrację. Intymne zwierzenia nieszczęśliwej kobiety, nie chcianej i niekochanej przez męża, podane – jak zwykle u Hoffmanowej – powściągliwie, bez egzaltacji i czułej maniery – wzruszają. Tę umiejętność oddania doznań psychicznych kobiety ujawniła Hoffmanowa już w Dzienniku
sportretowane środowisko kosmopolityczne oraz patriotyczne domy Sołtyków i starego podkanclerzego Joachima Litawora Chreptowicza. Dramatyczne wydarzenia polityczne tych lat nie interesują Hoffmanowej.<br> Karolina – jako bohaterka charakterologicznie jest prawie statyczna: idealny wzór dobrej córki, wiernej i oddanej żony i matki. Byłaby nudna i monotonna, ponieważ łatwo można przewidzieć jej reakcje i zachowania. Istotnym novum, które wzbogaca książkę i postać jest dziennik-notatnik bohaterki wkomponowany w narrację. Intymne zwierzenia nieszczęśliwej kobiety, nie chcianej i niekochanej przez męża, podane – jak zwykle u Hoffmanowej – powściągliwie, bez egzaltacji i czułej maniery – wzruszają. Tę umiejętność oddania doznań psychicznych kobiety ujawniła Hoffmanowa już w Dzienniku
