najwybitniejszego współczesnego autora czarnych kryminałów i następcę - godnego - Raymonda Chandlera. Bo też w tej surowej prozie, gdzie każda postać jest jakoś zbrukana i zanurzona w świecie występku, chodzi nie tylko o zgrabną opowieść, ale także atmosferę i klimat czasu oraz miejsca. Nawet jeśli z czasem pamięć blaknie jak wytarta fotografia, zacierają się nazwiska, bo "nazwiska należą do zmarłych lub zbyt winnych, by o nich wspominać", aura pozostaje.<br><br>James Ellroy, Biała gorączka, przeł. Violetta Dobosz, Wyd. C &amp; T, Toruń 2004, s. 355 <br><br>&lt;au&gt;Mariusz Czubaj&lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Kałużyński do czytania&lt;/&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Zygmunt Kałużyński, Do czytania pod prysznicem&lt;/&gt;<br><br>Wielkość Zygmunta Kałużyńskiego polega również na tym, że ma